Charlotte Richmond (21) deed afgelopen zomer mee aan het EK dressuur bij de Young Riders. Ze vertelt over het leven als internationale dressuuramazone en alles wat daarbij komt kijken. “Hoewel de buitenwereld alle goede momenten ziet, kan het als internationale dressuurruiter ook heel zwaar zijn. Zoals elke ruiter weet, is het eigenlijk twee stappen vooruit en één stap terug.”
Charlotte Richmond
Charlotte is half Brits, half Belg, maar woont haar hele leven al in België. “Ik heb momenteel één wedstrijdpaard, Goliath van de Kempenhoeve, een 10-jarige (2012) Jazzruin. We kochten Goliath toen hij nog maar 3 jaar oud was en met mijn trainer, Sophie van Lent-Baetens, hebben we hem opgeleid tot zijn huidige niveau. Inmiddels rijd ik met hem internationaal op Young Riders niveau, waar we de eer hadden om België te vertegenwoordigen op het EK 2021 in Valencia. Ik heb nog twee andere paarden, Gladstone en Redford, maar met hen rijd ik meer recreatief.”
Gedeelde passie
Toen Charlotte ongeveer 4 jaar oud was maakte ze dankzij haar moeder kennis met paarden. “Dit heeft ertoe geleidt dat dressuur onze gedeelde passie werd. Mijn moeder had altijd gereden toen ze jonger was en dacht dat het iets was dat we samen konden doen. Toen ik 11 was kreeg ik mijn eigen paard: Hermes. Toen Hermes 4 was en ik 12 begonnen we samen mee te doen aan wedstrijden op lager niveau. Ironisch genoeg was het nooit echt de bedoeling om op hoog niveau mee te doen. Langzaam klommen we van provinciaal naar nationaal en uiteindelijk internationaal. Met Hermes nam ik ook deel aan twee Europese kampioenschappen in 2017 (Roosendaal) en 2018 (Fontainebleau).”
Partner in crime
“Wat ik het leukste vind aan paardrijden, is dat je een partner in crime krijgt. Rijden gaat niet over controle, het gaat om het partnerschap en het vertrouwen dat de ruiter en het paard hebben. Het gaat om de harmonie. Om op hoog niveau mee te kunnen doen, moet je je paard laten leiden, samen dansen. Ik werd verliefd op dit concept. Ik ben ook erg competitief van aard, wat betekent dat ik het goed doe in competitieverband. De dressuurgemeenschap is echt mijn tweede familie, waar we elkaar allemaal steunen en het beste voor elkaar willen. Dat is wat ik zo leuk vind aan de sport; het is een competitie, maar we zijn ook een echt team.”
Levenslessen
Hoe is het om internationaal dressuurruiter te zijn? Charlotte: “Internationaal dressuurruiter zijn kent zowel goede als slechte tijden. Het heeft me echt gevormd tot de persoon die ik nu ben. Door op zulke hoge niveaus te rijden, krijg je levenslessen en kwaliteiten die velen niet hebben. De mooiste herinneringen en momenten zijn het kunnen reizen met je paard naar de prachtige shows over de hele wereld. Het kan adembenemend zijn om alle verschillende arena’s en rijcomplexen in heel Europa te zien. Je maakt echt herinneringen die je de rest van je leven bijblijven. De momenten met teamgenoten voor en na wedstrijden zijn natuurlijk ook altijd erg leuk, zo heb ik magische vriendschappen gesloten.”
Stress
“Hoewel de buitenwereld alle goede momenten ziet, kan het als internationale dressuurruiter ook heel zwaar zijn. Zoals elke ruiter weet, is het eigenlijk twee stappen vooruit en één stap terug. Het vergt enorm veel vastberadenheid, motivatie en geduld om paarden te trainen. Je kunt je perfect voorbereiden op een wedstrijd, maar paarden blijven dieren, dus er kan wel eens iets mis gaan op de showring. Om kunnen gaan met die stress kan overweldigend zijn, maar aan het eind van de dag is het het allemaal waard.”
Combineren
De topsport, een opleiding en een sociaal leven hebben: dat is soms lastig te combineren. “Als je je tijd goed indeelt en vooruit plant, is het mogelijk. Ik zou zeggen dat het belangrijkste is om jezelf te omringen met mensen die jou begrijpen en ondersteunen. Ik heb de zegen dat mijn vrienden en familie er alles aan doen om me te helpen met de paarden, en als ik geen tijd heb om uit te gaan voor een drankje, zullen ze me de volgende dag komen steunen tijdens een wedstrijd. Ik denk dat de sleutel communicatie, tijdbeheer en prioriteiten stellen is.”
Mooiste herinnering
“De meest dierbare herinnering die ik heb, is het deelnemen aan het Europees kampioenschap in 2021 in Valencia, Spanje. De hele ervaring was prachtig. De arena’s daar en de achtergrond van bergen en palmbomen is iets dat ik nooit zal vergeten. De teamspirit was ook echt aanwezig, waar ik veel dierbare herinneringen heb gemaakt met mijn teamgenoten, familie, coaches en teamcaptain. Een andere geweldige herinnering die ik heb, is het winnen van de Belgische Kampioenschappen Junioren in 2018 met mijn paard Hermes. Ik herinner me deze dag nog zo goed. Er was een live zanger die het volkslied zong, dus die prijsuitreiking was prachtig.”
Ambities
Voor de toekomst heeft Charlotte al duidelijke doelen. “Mijn huidige belangrijkste ambities zijn om mijn paard Goliath op te leiden tot U25 niveau. Ik zou heel graag met hem Grand Prix willen rijden en België blijven vertegenwoordigen op Europese kampioenschappen. Voor de rest wil ik blijven genieten van de sport met de mensen van wie ik hou. Uiteindelijk zul je alleen slagen als je houdt van wat je doet.”
Tekst: Lydia Hagen voor Manegeruiter
Foto’s: Charlotte Richmond (privébezit)