Luca Guitink (22) is fanatiek eventingruiter, maar heeft een andere achtergrond dan de meeste andere ruiters. Met haar toppaard Nitto werd ze vorig jaar reservekampioen op het NK in de klasse M. “Ik vind de eventingsport uniek omdat het echt een partnership vereist tussen jou en je paard, je moet samen kunnen dansen in de dressuur, voorzichtig en gecontroleerd springen, maar uiteindelijk ook snel en dapper de gekste crosshindernissen overwinnen.”
Nitto en Carley
“Ik heb de afgelopen 6 jaar altijd mijn paarden aan huis gehad bij mijn ouders, maar die zijn eerder dit jaar naar Zuid-Frankrijk verhuisd. Ze hebben daar een grote boerderij gekocht waar nu onze twee jonge paarden en oudere merrie staan.” Luca heeft nu 4 paarden. “Nitto is mijn top wedstrijdpaard: hij is een 9-jarige BWP ruin met als afstamming Lissaro van de Helle x Latano I. Ik heb hem als 4 jarige in Ierland gekocht bij Cooley Farm, met de bedoeling dat hij mijn eerste ‘hogere niveau paard’ zou worden. Dan hebben we onze merrie Carley, zij is een 15-jarige KWPN merrie met als afstamming Harley VDL x Indoctro. Wij kennen haar al sinds ze 5 jaar was, en hebben haar als 8 jarige gekocht voor mijn moeder, die recreatief rijdt en als maatje zodat we wel twee paarden aan huis hadden staan.”
Jonkies
Ook heeft Luca nog twee jonkies. “Die hebben we eind 2021 gekocht met de bedoeling dat ze de opvolgers worden van Nitto. Ook wisten we dat mijn ouders gingen verhuizen, en Nitto in Nederland bij mij zou blijven, dus hadden we een maatje nodig voor Carley in Frankrijk. Dus besloten we om een jonkie erbij te kopen zodat Carley niet alleen stond, en om tegelijkertijd een paard voor de toekomst aan te schaffen. We zijn uiteindelijk bij een stal terecht gekomen waar er meerdere paarden van verschillende leeftijden werden laten zien, van veulens tot 3 jarige paarden. Ik werd meteen verliefd op een jaarling vosmerrie, Kahlua, en mijn moeder werd verliefd op een veulen hengstje, Cicilio, die toevallig halfbroer en zus waren (van dezelfde moeder). Dus we hebben ze allebei gekocht!”
Verliefd op paarden in Macedonië
Door de banen van haar ouders, is Luca vaak verhuisd. Haar loopbaan in de paardensport is daarom anders dan anderen. “Toen ik jong was, woonden wij in Macedonië en reed mijn moeder wel eens bosritten op een manege in de buurt. Ik vond de paarden fantastisch, en mocht vaak even uitstappen na de rit van mijn moeder. Ik wou heel graag op les, maar deze manege had geen pony’s, dus ik moest op grote paarden beginnen. Desondanks werd ik helemaal verliefd! In 2007 verhuisden wij naar Brussel en kochten mijn ouders een boerderij in Nederland waar we in het weekend waren en ben ik begonnen met lessen op Manege Belvedere in Nunspeet. Daar reed ik zoveel mogelijk in het weekend en vakanties. Ook mijn broer begon met paardrijden en wij kregen onze eerste eigen pony, Pegasus, toen ik 6 jaar was. In 2009 verhuisden wij naar Malawi, in Afrika, en moesten we Pegasus helaas verkopen.”
Buitenritten met wilde dieren in Malawi
“In Malawi leerde ik Sue kennen, een vrouw die een stal had waar ze paarden en pony’s had staan om les te geven. Er waren 6 andere meisjes van mijn leeftijd die daar ook reden, maar het was natuurlijk heel anders dan een manege in Nederland. Af en toe reden we in de bak, en mochten we draven en galopperen, maar het merendeel van de ritten gingen we naar de bush, stapritjes maken. Ook al waren het qua rijden niet de meest spannende ritten, dit was goed gemaakt doordat we elke rit wel genoeg wilde dieren tegenkwamen, zoals krokodillen, slangen, apen en hyena’s. Sue was natuurlijk erg voorzichtig met de paarden vanwege het tekort aan dierenartsen en medische apparatuur. Daardoor was er altijd een enorm nadruk op de verzorging en grondwerk met de paarden, waar ik onwijs veel van heb geleerd, en ook nog veel meer respect voor paarden heb gekregen.”
Crossen in Amerika
Luca begon in de eventing toen ze na Malawi naar Amerika verhuisde. “We hadden een eventingsportstal gevonden waar ze ook lessen gaven op hun eigen paarden, en ook al wist ik vrijwel niks over de eventingsport, was ik meteen enthousiast over de stal. Ik was toen al best lang en mijn eerste les was op een grote bonte Irish sport horse, genaamd Tucker. Het was echt een schoolmaster, ik had weinig springervaring maar dit was een paard dat je overal overheen trok. Mijn allereerste keer crossen mocht ik op Tucker, en al snel sprongen we gigantische cross hindernissen: we waren zo’n goed team. Dankzij hem ben ik verliefd geworden op de eventingsport. Het voelde geweldig om door een cross te vliegen met je paard, de adrenaline was niet te vergelijken met andere disciplines. Ik vind de eventingsport uniek omdat het echt een partnership vereist tussen jou en je paard, je moet samen kunnen dansen in de dressuur, voorzichtig en gecontroleerd springen, maar uiteindelijk ook snel en dapper de gekste crosshindernissen overwinnen. De combinatie van de drie disciplines vind ik het allermooiste, want je kunt je paard genoeg afwisseling bieden en daardoor altijd leuk en effectief trainen; het wordt nooit saai!”
Dromen van het internationale niveau
In Amerika wist Luca al snel dat ze op het internationale niveau wilde crossen. “Dit was echt een droom voor mij. Ik vond het ontzettend gaaf om te zien hoe meer ervaren combinaties door de cross gingen. Maar ik had ook zwaar onderschat hoe lastig het zou zijn om een eventingpaard te vinden, die ook goed genoeg is om competitief te zijn op de hogere niveaus. Ik nam uiteindelijk de beslissing om voor een jong paard te gaan, dat ik zelf zou opleiden voor de cross. Dit is Nitto geworden! We zijn rustig door de niveaus geklommen, met begeleiding van Alice Naber-Lozeman op alle gebieden, Michelle Goedkoop voor de wekelijkse dressuurlessen en Martin van Bijsteren om de puntjes op de i te zetten met het springen. En natuurlijk was mijn vader mee als trouwe groom voor alle trainingen, clinics en wedstrijden.”
Trainen en vertrouwen opbouwen
Eventing gaat met ups en downs, weet ook Luca. “Het leukste is altijd om een goede cross te rijden en om door de jaren heen de progressie in Nitto te voelen. Elk jaar werd hij beter in de cross. Maar toch is ook altijd ons meest uitdagende onderdeel gebleven. Hij blijft bezorgd voor sommige hindernissen en alles eromheen. Onze allereerste oefencross hadden we een stop op elke hindernis! Veel mensen geloofden niet in Nitto, hij was altijd meer lui dan voorwaarts en vaak wil je toch wat meer bloed in een eventingpaard hebben, wat Nitto op jonge leeftijd absoluut niet had. Maar door de jaren heen, met veel training en vertrouwen opbouwen, werd hij steeds sterker en dapperder, en heeft hij iedereen verbaasd met zijn kwaliteit. En dat we nu 2* internationaal eventing rijden is echt ongelofelijk. Uiteindelijk heb ik ook absoluut geen spijt van deze beslissing, want ook al heeft het 5 jaar geduurd, nu heb ik nu een paard die alles voor me doet, ik ken hem door en door en hij weet wat ik van hem vraag. We zijn heel goed op elkaar ingespeeld.”
Internationaal niveau zorgt voor extra uitdagingen
Op internationaal niveau eventing rijden is gaaf, maar zorgt ook voor extra uitdagingen. “Het zijn meerdaagse wedstrijden, wat veel meer tijd vereist dan een nationale wedstrijd, en de kosten zijn enorm, financieel en mentaal. Vaak heb je maar een onderdeel per dag, in plaats van drie, dus heb je de hele dag om druk op te bouwen, waar je mee om moet leren gaan. Natuurlijk rijd je op dit niveau om competitief te zijn, maar je merkt dat vrijwel alle amateurs er tussenuit zijn gevallen, en dus rijd je nu meestal tegen professionele ruiters, die veel meer ervaring, begeleiding en hulp hebben dan jij. Waar je op nationaal niveau wel altijd in de top 3 stond na de dressuur, sta je nu 20ste. Een foutloze spring ronde? Dat kunnen er ook heel veel. En een foutloze cross, dat doet meer dan de helft van de klasse wel. Dus ‘goed’ presteren, is niet meer genoeg – je moet echt je allerbeste rondes rijden, wil je kans hebben op een topklassering. Dit geeft natuurlijk wel weer een extra dosis motivatie, om nog beter te worden. Ik heb allang gemerkt dat haast hebben in de paardensport geen zin heeft – geef alles te tijd, en het komt goed. Dus we gaan lekker door trainen, en zoveel mogelijk genieten op dit niveau!”
Voltijds universitaire studie
Luca studeert ook nog, wat natuurlijk ook veel tijd kost. “Ik denk dat het combineren van school en paarden altijd lastig zal blijven en gewoon veel organisatie en prioriteiten stellen vereist. Ik heb dit jaar mijn Bachelor of Science in Biologie gehaald van de Universiteit Maastricht en ben net gestart aan een Master of Science in Animal Sciences aan Wageningen University & Research. Studeren vond ik altijd ook belangrijk, en wilde alle opties open houden voor de toekomst. Het combineren van een voltijds universitaire studie met een paard die op internationaal niveau loopt maakt wel dat mijn leven soms heel erg druk is. Het sociale leven staat vaak op een laag pitje. Gelukkig heb ik wel ouders die er altijd voor me zijn. Ze komen uit Frankrijk voor mijn internationale wedstrijden, wat ik ook heel erg waardeer.”
Reservekampioen tijdens het NK
Vorig jaar zijn Nitto en Luca reservekampioen in de klasse M geworden tijdens de Nederlandse Kampioenschappen Eventing in Oudkarspel. “Dat was toch wel een hele mooie overwinning en een echte vertrouwen-booster. We hadden nog maar een aantal wedstrijden op M niveau gereden, en nog niet bepaald competitief. De dressuur begon met meer spanning dan wat we normaal hadden, waardoor we niet heel sterk stonden. Maar Nitto haalde alles uit de kast, en sprong foutloos in het springparcours en ging fenomenaal door de cross. Halverwege onze cross ronde begon het keihard te regenen, zo erg dat je bijna niks meer zag, en Nitto moest volledig op mij vertrouwen en dat deed hij! Toen gebeurde het ergste wat je kunt hebben als ruiter: er zat een fotograaf voor mijn hindernis (die niet door had dat ik over die hindernis moest) en de jury kreeg hem niet op tijd aan de kant, waardoor we een volte moesten rijden en 20 penalties kregen en natuurlijk tijd verloren. Het was zo zuur, want we waren twee hindernissen van de finish en we hadden alle combinaties al gehad. Gelukkig vond de jury het net zo oneerlijk als wij en zijn zij direct naar de wedstrijdleiding gegaan. Na een paar spannende uren werd mijn score gecorrigeerd, waardoor we 2de stonden! Echt een fantastische herinnering. Vanaf die dag wist ik echt dat ik een topeventer in Nitto had!”
Doelen voor de toekomst
Voor nu ligt het doel op competitief worden op het 2* internationaal eventing niveau. Ik heb geen haast op door te gaan naar een volgende niveau; we zijn allebei nieuw op dit niveau en hebben alle tijd! Ik zou wel ergens volgend seizoen een lange 2* wedstrijd willen proberen. Wat inhoud dat alles hetzelfde blijft qua moeilijkheid, maar de cross langer is en het springen na de cross is. Dit is nog een extra uitdaging qua conditie. Een gigantisch voordeel van je eigen paard opleiden is dat je hun leercurve goed leert kennen en weet hoelang ze nodig hebben om op verschillende niveaus voldoende vertrouwen op te bouwen voor een volgende stap. Uiteindelijk zou een keer 3* starten natuurlijk geweldig zijn, maar die stap nemen we pas als we daar zijn! Verder hoop ik in de komende jaren langzaam de jonkies te starten in de sport, om te kijken of daar nog een eventer in zit!”
Foto’s: Luca Guitink (privebezit)