Maree Jansen (19) begon al vroeg met paardrijden en was altijd al een fanatieke manegeruiter. Inmiddels mag ze zichzelf internationaal springruiter noemen: iets wat heel veel leuke, maar ook een aantal mindere kanten heeft. “Tijdens mijn eerste internationale springwedstrijd stond ik de hele week strak van de zenuwen, maar ik wist uiteindelijk wel een prijs te winnen!”
Maree en haar paarden
Maree is opgegroeid in Breda en woont daar nog steeds. “Ik heb op het moment 3 paarden: ten eerste Dialinde (v. Cardento), een 15-jarige merrie. Ik heb haar nu iets langer dan een jaartje. We rijden op het moment 1.20 niveau en hebben in december ons internationale debuut gemaakt in Lier. Ten tweede heb ik een 7-jarige merrie La Vida (v. Dallas VDL) die pas een half jaar zadelmak is, met haar rijd ik 100 cm. Verder heb ik de 2-jarige hengst Restyle (v. Cicero Z), die hebben we voor de leuk zelf gefokt. De paarden staan bij ons heel simpel aan huis en ik doe eigenlijk alles samen met mijn vader. Hij gaat altijd mee naar wedstrijden en trainingen. Ik zit op het Luzac Breda, waar ik gesplitst 6VWO doe. Naast school werk ik ook nog 3 ochtenden in de week op een springstal.”
Fanatieke manegeruiter
Maree begon, ondanks dat haar ouders niet met paarden hadden, al vrij jong met paardrijden. “Toen ik 3 jaar was ging ik bij mijn oma in de buurt op een shetlander rijden en sindsdien ben ik verkocht. Vanaf toen heb ik net zo lang gezeurd tot ik op paardrijden mocht. Dus toen ik 4 jaar was ben ik op een manege in de buurt gaan rijden. Hier was ik eigenlijk elke dag te vinden, ook toen was ik al heel fanatiek met wedstrijdjes; ik deed aan iedere wedstrijd op de manege mee. Ook heb ik toen de FNRS competitie op Indoor Brabant gereden. Tot mijn 14de was de manege echt mijn 2de thuis. Daarna kregen we door verhuizing naar het buitengebied de kans om een paard aan huis te hebben. Toen hebben wij mijn allereerste eigen paard gekocht. Zo ben ik vervolgens een beetje in de springsport gerold.”
Uitdaging zoeken
“Het leukste aan de paardensport vind ik dat je echt ergens naar toe traint. Je kan een doel stellen en daar dan samen met je paard naartoe trainen. En als je dat doel dan vervolgens behaald hebt kan je weer een nieuw doel stellen. Je kan dus altijd blijven groeien en jezelf uitdagen. Ook blijf je jezelf steeds weer prikkelen om beter te presteren. Verder blijft ook alles er omheen heel leuk, want het draait niet alleen om de wedstrijd. Ook het hele management is belangrijk en heeft invloed op de resultaten. Maar ook de gezelligheid op alle wedstrijden – veel concurrenten zijn ook gewoon vrienden – maken het natuurlijk extra leuk!”
Internationale wedstrijden
Maree heeft al een paar internationale springwedstrijden gereden. “Het leuke van internationaal rijden is vooral de extra uitdaging; het niveau ligt daar een stuk hoger dan nationaal. Ook komt er veel meer bij kijken, bij nationale wedstrijden ga je even op en neer voor de wedstrijd en internationaal ben je echt gelijk een heel weekend weg. Het is leuk om daar dan samen met je paard naartoe te trainen, vooral als het dan op wedstrijd allemaal op zijn plaats valt. Verder vind ik het leuk dat je een plan kan maken vooraf, of je wel of niet risico gaat nemen, hoe je precies alles gaat rijden enzovoort.”
Hoge bedragen en veel druk
Maar internationaal rijden heeft ook mindere kanten, merkt Maree. “Vooral het feit dat internationale wedstrijden niet mogelijk zijn als je niet zoveel te besteden hebt, maar ook de grote verschillen die gecreëerd worden door de bedragen die gevraagd worden. En natuurlijk de druk die je jezelf oplegt, als het dan niet gaat zoals gehoopt. Dan kan ik daar toch mee zitten en de hele dag balen. Of wanneer je een keifijn rondje rijdt, maar dan net 4de wordt, en precies weet waar je het hebt laten liggen, dat is altijd een zuur moment. Ook zijn er mensen die elke week internationaal rijden, zij hebben een soort routine opgebouwd. Als je dan maar 3 keer per jaar internationaal rijdt kan je daar niet tegen op. Dit zijn misschien minder leuke kanten, maar je kan het natuurlijk ook zien als een nog grotere uitdaging!”
Jumping Amsterdam en Lier
“Mijn mooiste overwinning tot nu toe vind ik de Ladies Cup in Asten. Dit omdat het eigenlijk de eerste wedstrijd was waarbij ik tegen wat grotere ruiters moest rijden en ik er eigenlijk niks van verwacht had. Ik wilde me eerst eigenlijk niet eens inschrijven, maar door vriendinnen ben ik toen toch overgehaald om mee te rijden. En dat pakte een stuk beter uit dan gedacht! Ook blijven Jumping Amsterdam en X-mas Tour in Lier mooie herinneringen. Jumping Amsterdam door alles er omheen: als je daar de ring binnenrijdt komt er toch wel een ‘kleinemeisjesdroom’ uit. En Lier, omdat dat de allereerste keer internationaal was en ik die hele week echt strak stond van de zenuwen. Dus toen we daar op de laatste dag prijs hadden, was dat wel een geluksmomentje.”
Leven met de dag
Grote doelen heeft Maree niet, want hoe het nu gaat is eigenlijk al een droom die uitkomt. “Ik had überhaupt nooit gedacht dat ik internationaal zou rijden. Ik leef eigenlijk meer met de dag en ben heel blij met alles wat op mijn pad komt. Ik ben mijn ouders dan ook erg dankbaar dat ze dit mogelijk maken. De doelen voor dit jaar zijn eigenlijk gewoon lekker meerijden en ook wat internationale wedstrijden mee te pakken. Ik hoop dat ik een beetje bovenin kan mee rijden en misschien een niveautje hoger kan gaan rijden. Ook hoop ik er een leuk, jong paard bij de kunnen kopen, die ik kan opleiden en daarmee ook wedstrijden kan rijden. Maar veel ambities voor het hogere werk heb ik op het moment niet. Het lijkt me vooral gaaf om wat jonge paarden te gaan rijden, om die te kunnen zien groeien. En daarnaast gewoon door te gaan met de paarden die ik nu heb!”
Tekst: Lydia Hagen voor Manegeruiter
Foto’s: Maree Jansen (privébezit)