Als ruiter ga je door verschillende fases. Je begon misschien als onzekere ponyruiter en rijdt nu nette dressuurproeven. In dit artikel gaan we de 7 fases bij langs; in welke fase zit jij nu?
Fase 1
Je roept constant dat je op een pony wilt rijden, terwijl iemand meeloopt. Je probeert je ouders zo vaak mogelijk over te halen om je naar de manege te brengen. Je kan er geen genoeg van krijgen en bent geobsedeerd door paarden en pony’s.
Fase 2
Je roept constant dat je op een pony wilt rijden, zonder dat iemand deze vasthoudt. Je leert galopperen, valt eraf, staat op (hysterisch giechelend) en je klimt weer in het zadel. Weer in galop, weer vallen. Je herhaalt dit enkele uren per week. De kans dat je je arm breekt is bijna onvermijdelijk.
Fase 3
Je roept constant dat je wilt beginnen met springen. Je springt over letterlijk alles wat je kunt vinden: van houtblokken op emmers tot palen die worden opgehouden door vrienden. Je valt er steeds af, maar dat merk je eigenlijk niet eens. Eén van je vrienden valt van een pony en breekt een pols. Stiekem ben je jaloers op alle coole dingen die mensen op haar gips schrijven en het feit dat ze niet naar de gymlessen hoeft.
Fase 4
Je roept constant dat je mee wilt doen aan een wedstrijd. Je ouders, die hoopten te kunnen uitslapen in het weekend, staan nu om 5.30 uur op om je naar wedstrijden te brengen. Het leven lijkt ineens een stuk drukker; maar goed dat je er tegenwoordig niet zo vaak meer afvalt.
Fase 5
Het constante geroep sterft een beetje weg, omdat je nu je tijd moet verdelen tussen de paarden, een opleiding en een sociaal leven. Je rijdt nog steeds zoveel mogelijk, maar het is bekend dat je af en toe een wedstrijd overslaat.
Fase 6
Je moet nu luisteren naar het constante geroep van je dochter om te mogen rijden. Je rijdt zelf nog steeds, maar je beleeft veel angstige momenten, zelfs wanneer de pony van je dochter niest. Je leeft in angst om eraf te vallen en een bot te breken: wie zou de paarden doen/de hond uitlaten/naar het werk gaan/voor de kinderen zorgen?
Fase 7
Jouw criteria voor het kopen van een nieuw paard zijn niet langer ‘hoe goed kan hij springen?’, maar ‘hoe veilig is hij?’ Je merkt dat je vaker veiligheidsuitrusting draagt dan je ooit droeg tijdens wedstrijden. Je kiest ervoor om niet op regenachtige dagen te rijden en hebt daar nooit spijt van. Je leeftijdsgenoten kiezen al lang voor minder veeleisende hobby’s zoals bloemschikken en noemen je ‘de gekke amazone’. Gelukkig ben je al lang niet meer geïnteresseerd in wat iemand van je denkt.
Bron: Horse & Hound
Foto’s: Sabine Timman